Met weemoed laat ik de vakantie achter me. Lang naar uitgekeken. Snel voorbij gevlogen. Avonturen beleefd en tijd gehad voor elkaar. Tijd voor een verhaal.
De gids
Met helm en tuigje staan we onderaan de berg die verticaal omhoog gaat. De gids springt moeiteloos tussen de touwen door en wij houden stoer voor elkaar de schijn op, maar denken: “Hoe gaat zoiets goedkomen? Wiens idee was dit ook alweer? Waarom moeten we dit allemaal doen?”
De ervaren gids heeft vaker families gehad. Dit keer bestaat het gezelschap uit een luie puber, lange studenten en grijzende vijftigers. Met gemak en rust begeleidt en coacht de gids ons de berg op. En voor we het weten ‘rusten’ we even uit terwijl we verticaal aan de berg hangen. Ook al doen wij het werk en voelen we ons stoer; we beseffen hoe onmisbaar de gids is. Hij weet precies wat er gaat gebeuren en begeleidt op het juiste moment de volgende stap.
Het zal wel aan de hoogte liggen maar de overeenkomst met ons werk als adviseur en de gids maak ik in mijn hoofd. Ook wij kennen het pad dat afgelegd moet worden bij een huisvestingsproject. En ook voor ons geldt dat de groep/organisatie waarmee we op pad gaat telkens anders is en ander advies behoeft. Een spannende tocht, een mooi avontuur, voor ieder bedrijf weer anders.
De top
Bovenaan de berg puffen we uit en spotten we een gems die rustig loopt te grazen. De hoogte maakt ons los van wat er in het dal afspeelt. De vakantie maakt ons los van wat er in het dagelijkse (werk) leven afspeelt.
Hoe verfrissend is het om het van een afstand te zien. Doe ik nog het goede? Wat gebeurt er eigenlijk om mij heen? We maken eindeloos foto’s om deze afstand niet te vergeten. Die gaat als screensaver op mijn laptop straks voor als werk te veel de overhand neemt. Een reminder om vaker van een afstandje te gaan kijken.
Nieuw gezelschap
Terugwandelend naar de auto’s hoor ik de gids uit naar de liefde voor zijn vak. In de veronderstelling dat hij spannende klimavonturen gaat vertellen. Dat blijkt niet het geval. De liefde voor het gidsen zit in de omgang met de verschillende groepen. Dat drijft hem elke keer weer de berg op. De berg zelf die kent hij wel, maar de verschillende mensen blijven hem verrassen.
Ik maak de gedachte af waaraan ik begonnen was. Als adviseurs genieten ook wij het meest van de mensen waarmee wij werken. Dus teruggaan naar het werk dat moet ik gewoon anders gaan benoemen. We gaan weer met een nieuw gezelschap op pad en maken mooie avonturen. We bouwen vaker uitzichtpunten in. En we koesteren het vakantiegevoel.
Hoe was uw vakantie?
